Όταν συνάντησα για πρώτη φορά την Ελένη και τον Αντώνη, αυτό που μου έκανε εντύπωση απ’ το πρώτο κιόλας λεπτό ήταν εκείνο το αυθόρμητο γέλιο τους, η αίσθηση του χιούμορ κι η έντονη φρεσκάδα που εξέπεμπαν σαν ζευγάρι. Ήταν μια ζωντάνια και μια θετική ενέργεια, που φαντάζομαι πως κατάφεραν να διατηρήσουν ατόφια μέσα στα χρόνια: από τότε που γνωρίστηκαν κι ερωτεύτηκαν, όταν ο Αντώνης πρωτοεπισκέφτηκε την Κοζάνη ως φοιτητής, όταν τελικά πήρε την απόφαση να παραμείνει στην Κοζάνη λόγω αυτής της απρόσμενης γνωριμίας που άλλαξε τη ζωή του, όταν οι δυο τους απέκτησαν το πρώτο τους παιδί. Κι όταν τελικά έφτασαν να επισημοποιήσουν τη σχέση τους μέσα απ’ το γάμο τους και τη βάπτιση του γιου τους, Γιώργου. Οι μέρες αυτές, λοιπόν, της προετοιμασίας έγιναν για κείνους οικογενειακή υπόθεση. Η διάθεση των δυο τους να ζήσουν έντονα την κάθε στιγμή, ήταν έκδηλη σε όλο το γάμο και την προετοιμασία του.
Κατά την ετοιμασία της την ημέρα του γάμου, η νύφη έβγαζε μια αθωότητα και μια λάμψη που την έκαναν να μοιάζει αέρινη. Έδειχνε να ζει τις στιγμές στο έπακρο, ποζάροντας με άνεση και φυσικότητα μπροστά στο φακό κι ισορροπώντας αρμονικά ανάμεσα στη χαρά και τη συγκίνηση, παρέα με τις φίλες, τους γονείς και τα αδέρφια της. Κι όλα αυτά τα έκανε με μια ανεπιτήδευτη διάθεση, που μοιάζει δύσκολο να διατηρηθεί μετά την απόκτηση ενός παιδιού.
Ο γάμος κι η βάπτιση τελέστηκαν στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στην Κοζάνη, σ’ ένα κλίμα μυσταγωγίας αλλά κι έντονης χαράς. Η δεξίωση του γάμου ακολούθησε στο Event Plaza. Η διακόσμηση είχε την κομψότητα και την κλασική πολυτέλεια που αναδίδει ο συνδυασμός λευκού και χρυσού, με πινελιές μαύρου να χαρίζουν επιπλέον κύρος. Το πάρτι ήταν πλούσιο σε κέφι, γέλια και ξέφρενους χορούς. Το ζευγάρι στον πρώτο του χορό μετά το γάμο, έμοιαζε απόλυτα αφιερωμένο στη δική του στιγμή και το ισχυρό δέσιμο ανάμεσά τους αποτυπώθηκε αριστοτεχνικά στο φακό.
Η next day φωτογράφηση πραγματοποιήθηκε μια ζεστή κι ηλιόλουστη φθινοπωρινή μέρα, σ’ έναν κατάφυτο ελαιώνα κοντά στη λίμνη Πολυφύτου, όπου το πράσινο της ελιάς στο φόντο και το ανθοστόλιστο στεφάνι στα μαλλιά της Ελένης έδιναν ένα γήινο και ταυτόχρονα ρομαντικό τόνο στην εικόνα. Η φωτογράφηση συνεχίστηκε σε μια κρυφή προβλήτα ανάμεσα στα δέντρα της λίμνης. Η χημεία κι η τρυφερότητα ανάμεσα στο ζευγάρι ήταν έντονη-το ίδιο κι η οικειότητα που δημιουργήθηκε ανάμεσά μας-δημιουργώντας στιγμές και συναισθήματα που συνέλαβε ο φακός και θα παραμείνουν αποτυπωμένα ακέραια, σαν κειμήλια μέσα στο χρόνο.
